Sobór Watykański II - nienapisana opowieść. Rozmowa z prof. Robertem de Mattei

Z profesorem Robertem de Mattei, wiceprzewodniczącym włoskiej Narodowej Rady Badań Naukowych i wykładowcą Uniwersytetu Europejskiego w Rzymie, rozmawia José Antonio Ureta.

Panie Profesorze, publikacja najnowszej Pańskiej książki zatytułowanej Sobór Watykański II – nienapisana opowieść wywołała ożywioną debatę.

– Rzeczywiście, wokół mojej książki wywiązała się debata, w której głos zabrali popularni włoscy publicyści, jak Francesco Agnoli, Mario Palmaro, Alessandro Gnocchi, Corrado Gnerre, Alberto Melloni czy Andrea Tornielli. Ponadto, zanim jeszcze zaczęto książkę tłumaczyć na obce języki, już zdążyła zyskać rozgłos w wielu krajach, a to za sprawą cytowanych na rozmaitych stronach internetowych i blogach artykułów na jej temat.

Znanego watykanistę Andreę Torniellego zafascynował zwłaszcza „brazylijski” wątek…

– Jednym z najważniejszych źródeł z niezwykle bogatej bibliografii na temat Soboru Watykańskiego II, pozwalającym zrozumieć wydarzenia rozgrywające się w kuluarach soborowych obrad, w tle obradującego konsylium, a wywierające na nie istotny wpływ, są świadectwa uczestników i widzów tamtych wydarzeń, zwłaszcza dzienniki, korespondencja, wspomnienia. W tym sensie nieocenionym źródłem wiedzy były dla mnie niedawno opublikowane listy brazylijskiego biskupa Heldera Câmary, jak również sprawozdania Murillo Maranhão Gallieza, opisujące działania podejmowane przez profesora Plinia Corrêa de Oliveirę i zespół czternastu jego współpracowników w pierwszej fazie soboru.

Kontakty owe znacząco przyczyniły się do utworzenia przez ojców soborowych o orientacji antyprogresywnej tzw. Małego Komitetu(Piccolo Comitato), który wkrótce przekształcił się w znacznie szerszą Międzynarodową Grupę Ojców (Coetus Internationalis Patrum), wywierając znaczący wpływ na toczone dyskusje. Bez wątpienia liderami tej grupy byli dwaj hierarchowie z Brazylii: arcybiskup Diamantiny Geraldo de Proença Sigaud i biskup Campos Antonio de Castro Mayer. Arcybiskup Marcel Lefebvre pełnił tylko rolę figuranta.

Czytaj artykuł w całości w wydaniu elektronicznym „Polonia Christiana” nr 24, s. 75-79 lub zamów papierowy egzemplarz dwumiesięcznika.