.png)
Poniżej prezentujemy refleksje Jego Eminencji po spotkaniu z Williamem kard. Nevadą, Prefektem Kongregacji Doktryny Wiary w dniu 14 września 2011. Wywiad publikujemy za The Remnant, jakkolwiek Biskup Fellay udzielił go pierwotnie dla DICI.
DICI: Jak przebiegło spotkanie?
Bp Fellay: Spotkanie upłynęło w wielkiej uprzejmości i przy obustronnej szczerości, jako że uczciwość, którą kieruje się Bractwo Kapłańskie św. Piusa X, nakazuje nie uchylać się od problemów, jakie pozostały. Co więcej – dyskusje teologiczne, toczące się na przestrzeni ostatnich dwóch lat, odbywały się w tym samym duchu.
Gdy 15 sierpnia tego roku zaznaczyłem, że pozostajemy zgodni co do braku porozumienia w kwestii Vaticanum II, jasno zaznaczyłem również i to, że kiedy mowa jest o dogmatach - jak w przypadku doktryny o Trójcy Świętej, w sposób oczywisty zgadzamy się z nimi napotykając je w w dokumentach soborowych. Żadne zdanie nie może wszak być wyrywane z kontekstu. Jest to wielką zasługą naszych rozmów teologicznych, że poważnie zbadano i wyjaśniono wszystkie problemy doktrynalne.
DICI: Oświadczenie prasowe, wydane przez Watykan i Bractwo ogłosiły, że Jego Ekscelencja otrzymał dokument o charakterze doktrynalnym, a także, że zaproponowano Ekscelencji kanoniczne rozwiązanie sytuacji Bractwa. Czy Jego Ekscelencja może podać jakieś szczegóły?
Bp Fellay: Dokument ten nosi tytuł “Preambuła Doktrynalna”. Wręczono go nam w celu dokonania pogłębionej analizy. Dokument pozostaje tajny i musicie zrozumieć, że z tego względu nie jestem w stanie powiedzieć nic więcej. Sam termin preambuła” wskazuje jednak, że jej akceptacja to warunek wstępny uregulowania przez Stolicę Apostolską sytuacji kanonicznej Bractwa.
DICI: W kwestii preambuły - na tyle na ile możemy mówić nie naruszając jej tajności, czy może Ekscelencja potwierdzić, że zawiera ona, jak podano w komunikacie prasowym, rozróżnienie między tym, co jest niezbędne do wierzenia, co jest w całości akceptowane przez Bractwo, a tym, co stanowi część nauczania Soboru Pastoralnego (jak określił się sam Sobór Watykański II) - a co może być poddane krytyce bez poddawania wiary w żadną wątpliwość?
Bp Fellay: To nowe rozróżnienie prezentowano nie tylko w relacji prasowej, sam osobiście słyszałem je już z różnych źródeł. Już dość dawno – w roku 2005, po naszym 5-godzinnym spotkaniu, w trakcie którego tłumaczyłem wszystkie nasze zastrzeżenia względem Vaticanum II, kardynał Hoyos powiedział mi: „Nie mogę zgodzić się ze wszystkim, co mówi Jego Ekscelencja, ale to co mówicie nie stawia was poza Kościołem. Napiszcie zatem do papieża i poproście go o zdjęcie ekskomunik”. Dzisiaj, mówiąc obiektywnie, muszę przyznać, że w preambule doktrynalnej nie ma jasnego rozróżnienia między nietykalną sferą dogmatyczną a sferą pastoralną, która jest przedmiotem dyskusji. Jedyną rzeczą, którą mogę powiedzieć jest to – co stanowi zresztą fragment relacji prasowej - że preambuła zawiera „pewne doktrynalne zasady i kryteria interpretacji doktryny katolickiej, które są niezbędne do zapewnienia wierności Magisterium Kościoła i „sentire cum Ecclesiae” (myślenie wraz z Kościołem). Tym samym pozostawia się otwartą kwestię dyskusji, badań i wyjaśnień teologicznych pewnych wyrażeń i sformułowań zawartych w dokumentach soborowych oraz posoborowego Magisterium. Tyle mogę powiedzieć, nic mniej, nic więcej.
DICI: Co do statusu kanonicznego, jaki który zaproponowano Bractwu pod warunkiem przyjęcia preambuły doktrynalnej: mówi się, że rozmawiano raczej o prałaturze personalnej niż o ordynariacie. Zgadza się?
Bp Fellay: Jak Pan słusznie zauważył, status kanoniczny jest warunkowy. Dopiero po uprzedniej akceptacji [preambuły] będziemy mogli zapoznać się z jego konkretnym kształtem. Cały czas jest to przedmiotem dyskusji.
DICI: Kiedy zdaniem Jego Ekscelencji będzie możliwe udzielenie odpowiedzi na propozycje zawarte w preambule doktrynalnej?
Bp Fellay: Jak tylko spędzę nad nią nieco czasu dokonując jej analizy, a także przeprowadzę konsultację z resztą osób odpowiedzialnych za Bractwo. Obiecałem moim braciom, że w tak ważnej sprawie nie podejmę decyzji bez uprzedniego zasięgnięcia ich opinii. Mogę jednak zapewnić, że nasza decyzja będzie podjęta dla dobra Kościoła i dusz. Nasza krucjata różańcowa, która trwa od kilku miesięcy, musi zostać zintensyfikowana, aby pomóc nam otrzymać, przez wstawiennictwo Maryi, Matki Kościoła, łaskę światła i siły, której potrzebujemy teraz bardziej niż kiedykolwiek.
Tłum. Mariusz Matuszewski
Źródło informacji: http://www.piusx.org.pl/
0 komentarze:
Prześlij komentarz