Vaticanum II: ciągłość a nie zerwanie

„Sobór Watykański II był wielkim wydarzeniem, syntezą pomiędzy tradycją a odnową, która nie jest zerwaniem z przeszłością i powstaniem nowego Kościoła” – powiedział abp Agostino Marchetto.

Abp Agostino Marchetto, sekretarz Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych, stwierdził, że Sobór Watykański II był syntezą pomiędzy tradycją a odnową i nie jest otwarty na dowolną interpretacją taką, jaką proponuje szkoła bolońska.

Przemawiając w Anconie powiedzaiał również, że członkowie szkoły bolońskiej odnieśli wielki sukces w „monopolizowaniu i nadużywaniu” Soboru, które wychodzą poza wyobrażenia Jana XXIII i Pawła VI. Ponad to mówią o „rewolucji kopernikańskiej, która wiedzie do… innego katolicyzmu” – powiedział abp. Marchetto. Prof. Alberigo proponował pewien rodzaj demokratyzacji Kościoła, poprzez twierdzenie, że „dominacja instytucjonalnego systemu nad życiem chrześcijańskim osiągnęła szczyt wraz z dogmatycznym orzeczeniem prymatu i nieomylności Biskupa Rzymu.” Podczas gdy to raczej wiara, wspólnot i gotowość do służby tworzą kościół” – tak zreferował abp Marchetto poglądy Alberiga. Chciałby on natomiast przeciwstawić im “tożsamość w rozwoju” oraz “wierność w odnowieniu.”

Abp Marchetto zachęcił wiernych do zapoznania się z przemówieniem papieża Benedykta XVI do Kurii Rzymskiej z 22 grudnia 2005 r., w którym papież mówił o ulubionej przez media interpretacji ostatniego soboru jako „zerwaniu z przeszłością”. Według papieża poprawną interpretacją Soboru była dużo słabiej słyszalna.