Wielu katolików dziś zastanawia się, skąd bierze się gigantyczna fala wulgarności i prostactwa ogarniająca społeczeństwo od najwyższych szczebli: jak polityka, nauka, media etc. na zwykłych zjadaczach chleba kończąc.
Widząc nasilające się zjawisko wulgarności i erozji obyczajów, zakładamy, że istnieje jakiś skrajnie odmienny i lepszy model stylu życia, do którego - podświadomie niejako - tęsknimy. Życzylibyśmy sobie kurtuazji, wolnego od wulgaryzmów języka, taktu, dobrych manier przy stole, szacunku okazywanego kobietom i osobom starszym. Tęsknimy za szacunkiem dla religii i sfery sacrum; za rycerskością, szlachetnością i ludźmi gotowymi poświęcić swoją wygodę i komfort w imię wyższych wartości, jak uprzejmość i zwyczajna gotowość do pomocy drugiemu, a zwłaszcza słabemu i bezbronnemu.
Okazuje się, że wszystkie te wymienione wartości związane ze stylem życia najwspanialej zamanifestowały się w rzeczywistości szlachty i arystokracji zrodzonej w łonie cywilizacji chrześcijańskiej w średniowieczu oraz w tzw. Ancien Regime czyli w okresie od upadku średniowiecza do Rewolucji Francuskiej. I wciąż stanowią żywy, atrakcyjny wzór do naśladowania, czego dowodem jest niesłabnące zainteresowanie pięknem monarszych i arystokratycznych rodzin.
Prezentujemy fragment jednej z najważniejszych książek Plinia Correi De Oliveira, pt. Szlachta i inne analogiczne elity w orędziach Piusa XII. Książka ta zawiera błyskotliwy opis idei szlachectwa i arystokracji, jako najpiękniejszej realizacji porządku naturalnego, organicznego i katolickiego w społeczeństwie. Porządku, który jak dotąd w sposób najdoskonalszy zamanifestował się w średniowiecznym Christianitas i częściowo w okresie Ancien Regime.
Widząc nasilające się zjawisko wulgarności i erozji obyczajów, zakładamy, że istnieje jakiś skrajnie odmienny i lepszy model stylu życia, do którego - podświadomie niejako - tęsknimy. Życzylibyśmy sobie kurtuazji, wolnego od wulgaryzmów języka, taktu, dobrych manier przy stole, szacunku okazywanego kobietom i osobom starszym. Tęsknimy za szacunkiem dla religii i sfery sacrum; za rycerskością, szlachetnością i ludźmi gotowymi poświęcić swoją wygodę i komfort w imię wyższych wartości, jak uprzejmość i zwyczajna gotowość do pomocy drugiemu, a zwłaszcza słabemu i bezbronnemu.
Okazuje się, że wszystkie te wymienione wartości związane ze stylem życia najwspanialej zamanifestowały się w rzeczywistości szlachty i arystokracji zrodzonej w łonie cywilizacji chrześcijańskiej w średniowieczu oraz w tzw. Ancien Regime czyli w okresie od upadku średniowiecza do Rewolucji Francuskiej. I wciąż stanowią żywy, atrakcyjny wzór do naśladowania, czego dowodem jest niesłabnące zainteresowanie pięknem monarszych i arystokratycznych rodzin.
Prezentujemy fragment jednej z najważniejszych książek Plinia Correi De Oliveira, pt. Szlachta i inne analogiczne elity w orędziach Piusa XII. Książka ta zawiera błyskotliwy opis idei szlachectwa i arystokracji, jako najpiękniejszej realizacji porządku naturalnego, organicznego i katolickiego w społeczeństwie. Porządku, który jak dotąd w sposób najdoskonalszy zamanifestował się w średniowiecznym Christianitas i częściowo w okresie Ancien Regime.
0 komentarze:
Prześlij komentarz