Wizyta w Gricigliano

Gricigliano, dla tych, którzy nie wiedzą, to Seminarium Instytutu Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana (ICRSP), w którym ja i mój dobry przyjaciel mogliśmy przebywać przez tydzień w lutym (w trakcie wizyty obchodzono w kalendarzu liturgicznym środę popielcową i początek Wielkiego Postu). Oboje wnikliwie przyglądaliśmy się, gdyż mamy zamiar wstąpić do Instytutu. Ów tydzień był wspaniały, i mogę bez przesady powiedzieć, że był to najlepszy tydzień w moim życiu.

Chcieliśmy przede wszystkim poprzez tę wizytę poznać jak wygląda życie w tradycyjnym seminarium i zorientować się czy taki sposób życia jest dziś aktualny.

Typowy dzień rozpoczyna się o wschodzie słońca, tj. o 6.00, później śniadanie o 6.30. Klerycy i goście jedzą śniadanie oddzielnie, jest to gest pokory z naszej strony, który jest jeszcze bardziej dostrzegalny podczas Mszy św., gdyż goście zajmują miejsce za kapłanami i seminarzystami, na końcu chóru. Taki sposób zajmowania miejsc w kaplicy jest godny uwagi, choć we współczesnym kościele już niepraktykowany z powodu prawie 4 dekad zamieszania jakie spowodował tzw. „duch Soboru”, który przeobraził kapłaństwo w laicką, nadzwyczajną posługę na rzecz wspólnoty.

Po śniadaniu o 6.50 śpiewa się Laudesy, czyli Jutrznię na jednym tonie, co trwa ok. 10-20 min., kolejne 30 min. to czas przeznaczony na prywatną medytację. Następnie wykłady aż do 10.30, gdyż o tej godzinie jest Msza św. czytana. W święta i niedziele o tej porze celebruje się oczywiście Mszę św. uroczystą. Porządek dnia w święta i niedziele jest nieco inny, pobudka jest później, no i oczywiście nie ma wykładów.

Po Mszy św. i krótkiej przerwie zaczynają się wykłady, po których jest obiad w refektarzu. Obiad goście wraz z seminarzystami spożywają w tym samym pomieszczeniu w ciszy, jedynie jeden z kleryków czyta na głos po francusku różne książki, najczęściej dzieła św. Franciszka Salezego. Po obiedzie wszyscy przechodzą do pokoju obok refektarza na godzinną rekreację, w czasie której można rozmawiać, pić kawę i słuchać muzyki klasycznej.

Po rekreacji następują znowu wykłady albo studium z przerwą na herbatę. W ciągu tygodnia między 17 a 18 jest również wystawienie Najświętszego Sakramentu i nabożeństwo przebłagalne za grzechy i obrazy popełnione w trakcie karnawału. Po nim o 19.30 kolacja. Kolacja spożywa się w podobny sposób jak obiad, w ciszy itp. W święta klerycy mogą ze sobą rozmawiać, zwłaszcza, że kolację serwuje się wtedy na wzór stołu szwedzkiego.

Po wieczornym posiłku jest, podobnie jak po obiedzie, rekreacja, z tym, że znacznie dłuższa. Duch św. Franciszka Salezego, miłość i gościnność Seminarium jest widoczna na każdym kroku. Jest to duchowość, która przenika cały Instytut. Nawet jeśli wszędzie będzie można odprawiać Mszę św. w Klasycznym Rycie Rzymskim, Instytut będzie miał rację bytu ze względu na swą duchowość, miłość i misyjną naturę. A przecież bez duchowości kapłan jest nikim.

Kompletę śpiewa się o godz. 21, a silentium sacrum (święte milczenie) rozpoczyna się o godz. 21.30, ale nawet wtedy seminarzyści mogą pozostać w kaplicy na osobistej modlitwie przed przepiękną figurą Matki Bożej Fatimskiej aż do 22.00, kiedy to gasi się światło. Rygor duchowy i formacja intelektualna, porzucona przez bardziej seminaria, jest kluczem do tego, by uformować dobrego, świętego kapłana.

Po tygodniu przebywania w seminarium, mieliśmy spotkanie z Rektorem seminarium, które okazało się bardzo owocne i jednocześnie stanowiło dobre zakończenie pobytu w seminarium. Jestem pewien, jeżeli Bóg pozwoli, że we wrześniu wstąpię do Instytutu i rozpocznę formację w seminarium w Gricigliano. Proszę módlcie się za mnie i mojego przyjaciela.

Sanctus Franciscus Salesius ora pro nobis.

tłum. x. Jarosław

TEKST POCHODZI Z 2007 ROKU 

(http://english-trad.blogspot.com/2007/04/visit-to-gricigliano.html)