Wszelka debata nad możliwością wyświęcania kobiet na kapłanów w Kościele katolickim została ucięta listem apostolskim „Ordinatio Sacerdotalis”, a dokładnie zawartym w nim stwierdzeniem, w którym Jan Paweł II, wyraźnie odwołując się do charyzmatu papieskiej nieomylności, stwierdził, iż Kościół nie może wyświęcić kobiety na kapłana: „Aby zatem usunąć wszelką wątpliwość w sprawie tak wielkiej wagi, która dotyczy samego Boskiego ustanowienia Kościoła, mocą mojego urzędu utwierdzania braci (por. Łk 22,32), oświadczam, że Kościół nie ma żadnej władzy udzielania święceń kapłańskich kobietom oraz że orzeczenie to powinno być przez wszystkich wiernych Kościoła uznane za ostateczne” (OS, 4). Ważne jest zawarte w tym fragmencie sformułowanie: „Kościół nie ma władzy udzielania święceń kapłańskich kobietom”. Nie chodzi o to, że nie chce, nie potrafi lub nie widzi potrzeby – z tekstu wynika, że nie jest w stanie. I o ile sama kwestia możliwości święceń w ten sposób została rozstrzygnięta ostatecznie, to można wciąż pogłębiać teologiczne uzasadnienie przyjęcia takiego, a nie innego rozstrzygnięcia. I temu właśnie ma służyć ten tekst.
On the Vatican’s New Norms for Discerning Apparitions
-
The new and long-awaited Vatican document laying out norms for discerning
apparitions was released today. It at least appears free of some of the
unmitigat...
6 godzin temu
0 komentarze:
Prześlij komentarz