Opcja preferencyjna na rzecz RODZINY. 100 pytań i odpowiedzi wokół Synodu poświęconego rodzinie.

Przedmowa Jego Eminencji Jorge A. kard. Medina Estévez'a.

Ocena, wedle której rodzina przechodzi w wielu częściach świata poważny i głęboki kryzys, wydaje się obiektywnie zgodna z prawdą. Ignorowanie tej rzeczywistości czy też pomniejszanie jej skali nie byłoby postawą rozsądną. Należy brać ją pod uwagę, starać się ocenić jej zasięg i intensywność. Trzeba również zidentyfikować środki, by jej zaradzić. W takim celu, powodowani nadzieją i poczuciem realizmu, oddajemy niniejsze opracowanie. Kryzys rodziny nie jest jedynym kryzysem trapiącym dzisiejszy świat. Są i inne, i nierzadko istnieją między nimi wzajemne związki i uwarunkowania. Pomyślmy choćby o wykorzystaniu fałszu jako uprawnionego sposobu stawiania czoła różnym złożonym sytuacjom, o powszechności zachowań egoistycznych, o gorszących nierównościach między tymi, którzy cieszą się bezmiernym, wręcz zbytkownym dobrobytem, a rzeszami tych, którzy są pozbawieni nawet tego, co zupełnie niezbędne, o monstrualnym rozplenieniu się handlu narkotykami i samego uzależnienia od narkotyków, jak i o innych faktach, które zagrażają samym podstawom ludzkiego współżycia.

Są tacy, którzy sądzą, że rozwiązanie tych problemów tkwi w  zasadzie w pomnażaniu ilości przepisów i kontroli. Nie negując znaczenia tych środków, chrześcijanin powinien pamiętać o następujących słowach Jezusa: Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa. To właśnie czyni człowieka nieczystym. To zaś, że się je nie umytymi rękami, nie czyni człowieka nieczystym (Mt 15,19-20, zob. też Mk 7,21-23). Podstawowe jest zatem nawrócenie serca, bez którego zewnętrzne narzędzia wywołają jedynie efekt chwilowy i ograniczony.

Zaś nawrócenie serca zakłada radykalne oczyszczenie umysłu, o czym mówi św. Paweł: Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe (Rz 12,2). Wiele rzeczywistości tego świata nosi piętno złego (por. 1 J 5,19), którego Jezus nazywa kłamcą i ojcem kłamstwa (J 8,44), a pieczęć ta objawia się przede wszystkim w formie błędów przybierających pozory prawdy, wypaczających możliwość wyboru rzeczywistego dobra.

W wymiarze rodziny nawrócenie serca musi oczywiście oznaczać życie zgodne ze świadomością faktu, że jej natura stanowi obraz miłości oblubieńczej Boga do swojego ludu i Chrystusa do swojego Kościoła. Rodzina chrześcijańska powstaje z sakramentalnego związku, z wylania łaski, a tym samym z powołania do świętości tych, którzy zostali powołani do życia wiarą w stanie małżeńskim i poprzez podjęcie odpowiedzialności rodzicielstwa. Odpowiedzialność ta nie ogranicza się do dobrobytu doczesnego, ale musi sięgać również obszaru łaski otrzymywanej podczas ziemskiego pielgrzymowania, prowadząc z radością ku chwalebnemu i błogosławionemu przeznaczeniu, do którego wzywa nas nasze powołanie chrzcielne. Rodzina chrześcijańska z samej swej natury jest rzeczywistością religijną. I jest nią ze swej istoty, nie chodzi tu jedynie o jakąś cechę przypadkową, która może sobie istnieć lub nie i będzie to obojętne. Do chrześcijańskich małżonków, tak jak do wszystkich uczniów Chrystusa, stosuje się programowa zasada św. Pawła: Jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana (Rz 8,44), która obowiązuje w każdych okolicznościach, by nikt nie mógł utracić cudownej konsekwencji namaszczenia otrzymanego w  chrzcie świętym, a którą małżonkowie przeżywają w swym rodzinnym „kościele domowym”. Stąd wynika odpowiedzialność rodziców za głoszenie dzieciom wiary, a także znaczenie codziennej modlitwy w rodzinie, przed ołtarzem lub obrazem umieszczonym w honorowym miejscu domu. Członkowie rodziny tak jak wszyscy chrześcijanie mogą doświadczać słabości, a nawet popełniać grzechy. W takich przypadkach, otwarta dla nich pozostaje możliwość przyjęcia nieskończonego, ojcowskiego miłosierdzia Bożego, wzywającego ich do nawrócenia poprzez szczery żal, którym jest, jak naucza Sobór Trydencki, ból duszy i obrzydzenie sobie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia na przyszłość (por. Denz 1676).

Wstęp

Czym jest ta książeczka?

Jest to vademecum opracowane w formie pytań i odpowiedzi, przedstawiające w zrozumiały i prosty sposób niektóre zagadnienia szczególnie interesujące z punktu widzenia nauki Kościoła w odniesieniu do małżeństwa i rodziny. Będziemy poruszać kwestie drażliwe, ale zasadnicze, dotyczące rodziny we współczesnym świecie. Nie tylko omawiano je podczas Nadzwyczajnego Synodu Biskupów, jaki odbył się w zeszłym roku, są one także przedmiotem debaty, która trwa wśród intelektualistów, dziennikarzy i komentatorów, zarówno wierzących, jak i niewierzących, którzy pragnęliby, by Kościół katolicki podzielał ich punkt widzenia. Wiele z tych kwestii zapewne pojawi się na następnym synodzie, dlatego też dyskusja wokół nich z pewnością nie zatrzyma się na tym rozległym obszarze mediów, blogosfery i sieci społecznościowych, które dziś chyba najbardziej bezpośrednio wpływają na opinię publiczną i kształtują ją.

Jaki jest zakres tego opracowania?

Rodzina to bardzo szeroka tematyka, ale rozmiar niniejszej publikacji jest z konieczności ograniczony. Chcemy zgłębić ogromne bogactwo, jakie tematyka ta wnosi do duszpasterstwa, poruszając takie tematy, jak małżeństwo jako stan w Kościele, rodzina jako mały kościół domowy, powołanie do świętości w małżeństwie, modlitwa w rodzinie, rodzice jako pierwsi głosiciele Ewangelii wobec siebie wzajemnie i wobec swoich dzieci. Każdy z nich zasługuje na oddzielne opracowanie, które byłoby wielką pomocą w dziele ewangelizacji rodziny. Mamy szczerą nadzieję, że kwestie te zostaną wzięte pod uwagę podczas obrad synodu w 2015 roku. Jednak duszpasterskie potrzeby chwili wymagają również przejrzystego objaśnienia kluczowych zagadnień omawianych na synodzie, częściowo zniekształconych przez interpretacje niektórych szkół teologicznych, a przede wszystkim przez popierającą je masową propagandę medialną. Słuszne zatem wydaje się przypomnienie pewnych podstawowych prawd doktrynalnych i kluczowych potrzeb duszpasterskich w dziedzinie rodziny, której rzeczywista sytuacja dalece odbiega od tego, co się sugeruje.

Dla kogo ta broszura jest przeznaczona?

Jest ona przeznaczona przede wszystkim dla biskupów, kapłanów, zakonników, katechistów, wiernych na odpowiedzialnych stanowiskach w Kościele, ale także dla tych świeckich, którzy są zaniepokojeni narastającymi problemami w sferze związanej z rodziną i chcą przeciwdziałać dokuczliwej antyrodzinnej ofensywie propagandowej potężnych mass mediów, a dla których niniejsza książeczka może stanowić rodzaj poradnika.

Ludzie sprzeciwiają się czynieniu tego, czego wymaga Słowo Boże. Wręcz uważają za wrogie samo Słowo Boże tylko dlatego, że nakazuje. Ponieważ ja powtarzam to Słowo, obawiam się, że i mnie niektórzy uznają za wroga. Ale koniec końców, co mnie to obchodzi? Bóg, który mnie umacnia, zachęca mnie do głoszenia bez obaw o sprzeciw ze strony ludzi. Czy im się to podoba, czy nie, będę mówił. Św. Augustyn, Kazanie IX (o małżeństwie),

BROSZURĘ MOŻNA ŚCIĄGNĄĆ KLIKAJĄC TUTAJ