Celebracje liturgiczne misteriów męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa stanowią centrum całego roku liturgicznego. To do nich zmierzają i z nich wynikają wszystkie inne obchody liturgiczne. Z tego powodu sprawowanie liturgii kolejnych dni świętego Triduum Paschalnego powinno odbywać się w sposób, który jednoznacznie będzie podkreślał ich wyjątkowy charakter.
Należy uczynić co tylko możliwe, by te wyjątkowe celebracje były bardzo dobrze przygotowane, zarówno przez duchownych jak i posługujących. Jest to o tyle trudne, że obrzędy te, jako sprawowane jedynie raz do roku, a zarazem relatywnie skomplikowane, wymagają prawdziwego zgrania całego zespołu liturgicznego. Niebagatelną rolę będzie więc w takiej celebracji odgrywał odpowiednio uformowany, dojrzały, kompetentny i świadomy swoich zadań mistrz ceremonii (ceremoniarz). Wielką pomocą, oprócz samych ksiąg liturgicznych, będą dla tego człowieka np. odpowiednie podręczniki dla ceremoniarzy.
Przygotowań (szczególnie ministrantów i zespołów śpiewaczych) nie należy ograniczać jedynie do zebrań o charakterze technicznym. Wszystkich – zarówno posługujących, jak i innych wiernych – należy wychowywać w świadomości uszanowania istoty i natury liturgii. Należy uświadamiać nieustannie, że liturgia jest realną rzeczywistością, przekazującą za pośrednictwem charakterystycznych dla siebie tekstów, znaków, gestów i symboli prawdy naszej wiary. Każde zafałszowanie czy błąd w jej przebiegu nie są zwykłymi pominięciami nic nie znaczących, suchych przepisów, ale zafałszowaniem przekazu konkretnych prawd. Święty Tomasz z Akwinu jasno określa związek między samowolnymi zmianami w obrzędach a wypaczaniem samej wiary: Błąd zafałszowania popełnia ten, kto w imieniu Kościoła oddaje Bogu cześć w sposób niezgodny z ustaleniami powziętymi przez Kościół na mocy jego boskiej władzy oraz w sposób przez Kościół niepraktykowany (Summa Theologica, II, 2, q. 93, a. 1 ).
0 komentarze:
Prześlij komentarz