Wszelkie dążenia sekciarzy w kierunku zaprowadzenia ojczystego języka na liturgii są skutkiem błędnego ich poglądu na cel liturgii, głoszą bowiem, że liturgii pierwszorzędnym celem nie jest chwała Boża, lecz pouczanie i zbudowanie wiernych. Wnioskują zatem, że jeżeli budzenie religijnego uczucia jest głównym celem liturgii, to musi się ona opierać w języku zrozumiałym przez wszystkich. Wiadomo, jak takie pojmowanie liturgii jest sprzeczne z katolickim pojęciem o celu kultu liturgicznego, i dlatego też Kościół nie uznaje potrzeby porzucać swego dotychczasowego w kwestii języka liturgicznego stanowiska.
x. dr Andrzej Wronka, Liturgia na ambonie. Zasady i wskazówki, Poznań 1933, s. 10.
0 komentarze:
Prześlij komentarz